Jacques Thienpont

Jacques Thienpont
Jacques Thienpont werkte met zijn oom Gérard in het familiebedrijf in België toen hij over het piepkleine perceel hoorde dat vlak naast Vieux Château Certan lag. Zijn oom Léon wist hoe goed het terroir daar was en probeerde de familie te overtuigen om deze kleine wijngaard te kopen en bij Certan te voegen. Ze vonden echter één miljoen Franse frank te veel. Jacques besefte dat dit een opportuniteit was om zijn eigen wijn te maken en de grootte van Le Pin kon hij gemakkellijk alleen aan.

Een tijdje was Le Pin een wijndomein, maar de vorige eigenaar, Madame Laubie, had een contract met een wijnmaker in Lalande-de-Pomerol die de druiven kocht. Toen Jacques zijn eerste wijn maakte nadat hij Le Pin gekocht had, vond hij de kelders in een erbarmelijke staat. Hij had net genoeg geld om één roestvrijstalen tank te kopen en het nodige aantal Franse eikenhouten vaten, maar de wijn van zijn eerste wijnjaar was hoe dan ook zeer artisanaal. Het was per ongeluk dat Jacques de trend opstartte van een malolactische gisting in eiken vaten, omdat hij gewoonweg geen andere had om de wijn in te doen!

Beetje bij beetje bracht hij de wijngaard naar een degelijk kwaliteitsniveau, door nauw samen te werken met zijn neef Alexandre van Vieux Château Certan. Een groot stuk van de wijngaard werd heraangeplant met nieuwe merlotklonen en ook bouwde hij een volledig nieuw leidraadsysteem. In 1984, toen de wijn pas erkenning kreeg, kon hij het zich veroorloven om een aangrenzend stuk land van 30 are te kopen, een voormalige moestuin van een weduwe uit de buurt. Een paar jaar later stond Domaine de la Vieille Ecole te koop en ook deze kans liet hij niet liggen, waardoor er nog 60 are aan werd toegevoegd.

Vandaag telt Le Pin 2,7 hectare, maar omdat er constant wordt heraangeplant betekent dit dat er slechts 80 procent van de wijngaard productief is. Bezoekers van Le Pin staan telkens versteld van de kleine omvang en de eenvoud van het wijnmaken. Jacques maakt wijn net zoals in het begin. Hij leerde veel van zijn oom Léon en volgde cursussen aan het Wijninstituut van Bordeaux. De wijngaard wordt minutieus onderhouden, net zoals bij Vieux Château Certan: streng snoeien, minimaal sproeien, geen meststoffen, geen pesticiden en geen onkruidverdelgers, groene oogst en deels verwijderen van het bladerdek net voor de oogst.

De jongste ontwikkeling in de geschiedenis van Le Pin is een nieuwe wijnmakerij, ontworpen door de Belgische architect Paul Robbrecht en ingewijd voor de oogst van september 2011. De nieuwe wijnmakerij staat voor zeer hoge standaards: betere hygiëne, betere temperatuurcontrole, overbrenging door de zwaartekracht en absoluut veel meer precisie op gebied van vinificatiemethodes en selecties per perceel. De druiven worden manueel geplukt en in drie verschillende stappen gesorteerd, alvorens ze naar zeven kleine roestvrijstalen conische vaten gaan van 16 tot 45 hectoliter. Jacques doet alles zelf, gedurende het hele productieproces, en hij ziet geen reden om daar verandering in te brengen. De wijnen worden vergist in roestvrijstalen tanks aan een warme temperatuur en gaan na een maceratietijd van een week of twee in nieuwe eiken vaten (Seguin Moreau en Taransaud) voor de malolactische gisting en de verdere rijping op vat. Na 18 maanden worden de wijnen geklaard met eiwit en gebotteld zonder filtering.

Maar wat precies maakt Le Pin zo magisch? Hoewel het ongelooflijk cliché klinkt, is het hier echt het terroir dat de doorslag geeft. De wijngaard ligt te midden van het plateau van Pomerol, is perfect naar het zuiden gericht, met meer zon dus, en de helling loopt zachtjes richting een kleine sloot. De bovenlaag bestaat uit een grote hoeveelheid oude keien, wat zeldzaam is voor de bodems die hier vooral uit klei bestaan. Net daaronder ligt een complexe laag van ijzerhoudende kalk, kiezel en zand. De merlot is hier vroeger rijp en resulteert in wijnen met een exotische smaak van koffie en zwarte bessen, impressies die reeds duidelijk zijn van zodra het eerste sap wordt afgetapt. Le Pin doet op vele vlakken denken aan een domein in de Côte de Nuits, wat misschien een van de redenen was dat Le Pin door Jacques Luxey in 1983 de bijnaam kreeg van het ‘Domaine de La Romanée Conti van Bordeaux’.

Het glamoureuze imago dat Le Pin in het buitenland geniet, staat in schril contrast met de wijnmakerij en de wijnmaker. Jacques is een zachtaardige man die met beide voeten op de grond staat en zijn tijd verdeelt tussen zijn Belgische thuisbasis Hof te Cattebeke in Etikhove en Pomerol. Wanneer hij geen wijn maakt, proeft of verkoopt, is hij wellicht aan het jagen, speelt hij met zijn twee jonge zonen of ziet hij toe op een van zijn vele renovatieprojecten. De stratosferische prijzen die vandaag voor Le Pin betaald worden van zodra de wijn het domein verlaat en het huidige debat over de zogeheten garagewijnen, verbijsteren Jacques telkens weer. Al meer dan dertig jaar maakt hij Le Pin en zag hij de prijzen met veel ongeloof de hoogte ingaan. ‘Voor zolang het duurt’, zegt hij met een brede glimlach. Natuurlijk is Le Pin met zijn jaarlijkse productie van 5000 tot 6000 flessen een zeldzame wijn. Toch zijn het eerder de rijkdom en de soepele en fluwelige tannines die wijnliefhebbers van over de hele wereld waarderen. Zowel de tradities van het wijnmaken van de familie Thienpont als de eenvoudige Vlaamse levensstijl vinden we in Le Pin terug.

Filteren
Bekijken als Rooster Lijst

8 Items

per pagina
Aflopend sorteren
Bekijken als Rooster Lijst

8 Items

per pagina
Aflopend sorteren