Domaine Marquis d'Angerville

De familie Thienpont heeft reeds meerdere generaties een goede relatie met dit domein. Jacques d’Angerville toonde ons een aantal jaren geleden de weegschaal die gebruikt werd om de gouden muntstukken te wegen die Jacques Thienponts grootvader, Georges, destijds gaf om hun wijnen te kopen. Vandaag zijn we blij om verder te kunnen werken met Guillaume d’Angerville, zowel voor zijn domein in Volnay als dat in de Jura, Domaine du Pélican. Domaine d’Angerville is een van de oudste wijndomeinen in de Bourgogne. In tegenstelling met de meest beroemde domeinen van de Côte de Nuits, was het niet in handen van de katholieke kerk, maar behoorde het toe aan de hertogen van Bourgondië en later aan de koningen van Frankrijk. Het oudste geschreven document waarop het domein vermeld staat is een inventarislijst uit 1507, opgetekend door een koninklijke officier, met daarop: “De koning bezit 52 onverdeelde ouvrées met wijnstokken in de lieu-dit ‘Sous Roiches’, binnen een totaal van 275 ouvrées in Caillerets, Fremiet, Champans, l'Ormeau en Taillepieds.” Sommige van deze namen, zoals Caillerets, Champans en Fremiet, maken nog steeds deel uit van het domein en de belangrijkste climat is de Clos des Ducs "Sous Roiches" (2,15 hectare). Domaine Marquis d'Angerville is echt een stukje geschiedenis en bleef al die jaren quasi volledig intact. In 1906 kocht markies Sem d'Angerville het domein over van zijn oom, nadat de phylloxera op het einde van de 19e eeuw een ravage had aangericht in de wijngaarden. Deze voormalige student aan de Ecole des Beaux-Arts van Parijs stak al zijn energie in de restauratie van het domein en de heraanplant van de wijngaarden. Als hevig voorstander van wat hij “authentieke wijn” noemde, trok hij destijds sterk van leer tegen bepaalde frauduleuze praktijken van négociants in Bourgogne. Als represaille weigerden deze wijnmakelaars nog langer wijn bij hem te kopen. Zodoende werd hij een van de eerste producenten die zijn wijnen zelf bottelde en ze direct vanaf het domein verkocht. Weinig verrassend is dat hij ook een van de stichtende leden was van het INAO, het Institut National des Appellations d’Origine. Toen Sem d'Angerville in 1952 overleed, nam zijn zoon Jacques het domein over. Even gedreven als zijn vader wanneer het op kwaliteit aankwam, was Jacques d’Angerville een onvermoeibare ambassadeur van het dorp Volnay en zijn wijnen. Hij was erg betrokken bij allerlei beroepsorganisaties in de Bourgogne en werd voorzitter van het BIVB (Bureau Interprofessionnel des Vins de Bourgogne), richtte mee het Institut Universitaire de la Vigne et du Vin in Dijon op, waarvan hij de eerste voorzitter werd, was tevens voorzitter van de Académie du Vin de France in de jaren 1960 en stichtend lid van de Académie Internationale du Vin. Jacques is veel te vroeg overleden, in 2003, na 52 wijnoogsten en een heel leven in teken van Bourgogne en de grote wijnen van Volnay. Zijn zoon Guillaume d'Angerville nam het domein over in 2003 en volgt zodoende zijn vader en grootvader op. Hij wordt bijgestaan door de getalenteerde François Duvivier die in 2005 bij het domein kwam en het in 2009 mee hielp omschakelen naar biodynamie. Sem en vervolgens Jacques d’Angerville besteedden destijds ontzettend veel tijd aan het selecteren van de beste stokken pinot noir en schroefden de opbrengsten drastisch terug. Na decennia van selecteren en observeren, werd er een zeer fijne kloon van pinot noir omgedoopt tot “pinot d’Angerville”. Dit domein van 15 hectare wordt gerund met heel veel aandacht voor detail, zowel in de wijngaarden als in de kelder. Na de oogst krijgen de druiven een korte koude maceratie, alvorens ze worden ontsteeld en vergist, inclusief zacht overpompen, waarna de wijn een rijping krijgt van 15 tot 18 maanden in eikenhouten vaten, waarvan ongeveer een derde nieuwe eik.